Your cart
0 products
Jak sam twierdzi, ma ADD, czyli zespół zaburzeń koncentracji uwagi, przez co uwielbia wchodzić tam, gdzie niekoniecznie został zaproszony i wcinać się w rozmowy. Tom Dixon podkreśla, że bycie projektantem to nie tylko projekt i jego produkcja, ale przede wszystkim tworzenie całej narracji przedmiotu.
Tom Dixon urodził się pod koniec lat 50. w Tunezji, gdzie pracował jego ojciec. Opowiada, że pamięta z tamtego okresu piaskowiec, wielbłądy i latające ryby. Dorastanie w zróżnicowanym tunezyjskim środowisku, bycie otwartym i oglądanie różnorodności kulturowej ukształtowało jego patrzenie na świat i przyszłą pracę projektanta.
Jako dziecko spędził wiele czasu na rozmontowywaniu i ponownym łączeniu elementów motocykli. Jak sam podkreśla, nie wychodziło mu to najlepiej, ponieważ zawsze zostawały jakieś części. To właśnie wtedy zrozumiał, że części mogą wyglądać ładnie bez całości, że można im nadać nowe znaczenie.
W 1963 r. wraz z rodziną Dixon przeprowadził się do Anglii. Po ukończeniu szkoły średniej przez krótki czas uczęszczał do Chelsea School of Art, którą porzucił aby zarabiać jako muzyk. Na początku lat 80. zaczął produkować krzesła spawane ze zwykłych przedmiotów z odzysku - z szybko rosnącym sukcesem.
„Zawód projektanta łączy w sobie kilka profesji. Czym jest rzemiosło w dobie innowacji? Nie widzę różnicy pomiędzy kreatywnością, a komercją. Od samego początku sprzedawałem swoje produkty, i to właśnie sprzedaż inspirowała mnie do tego by tworzyć więcej. Uważam, że jest to w pewien sposób magiczne, że ludzie chcą kupować rzeczy, które wymyślam.”
Dixon twierdzi, że proces projektowania nie musi być wynikiem konsumpcyjnej potrzeby. Przykładem może być jego nastawienie; kiedyś był bowiem bardzo sceptycznie nastawiony do opakowań świec zapachowych. Ładne opakowania świec okazały się jednym z największych wyzwań, a co za tym idzie - największej przygody - w jego karierze. Projektant podkreśla, że nadanie znaczenia przedmiotowi, które ma być tłem do zapachu, a w procesie należy pominąć zmysł dotyku, czy wielkość produktu, nadaje tak prozaicznej rzeczy jak opakowanie, zupełnie nową kategorię projektową.
Tom Dixon zyskał sławę jako projektant przemysłowy w 1991 roku ze swoim “S Chair” dla Cappellini. Po nim pojawiły się inne projekty opraw oświetleniowych, czasem o charakterze eksperymentalnym. Siedem lat później został dyrektorem ds. projektowania, a następnie dyrektorem kreatywnym przez sieć domów towarowych Habitat. Pracował tam do 2008 r. Równolegle założył markę “Tom Dixon”. Marka po raz pierwszy zwróciła na siebie uwagę dzięki “Fresh Fat”, czyli kolekcji mebli z tworzyw sztucznych. Od 2004 do 2009 roku Dixon był również dyrektorem kreatywnym fińskiego producenta mebli Artek, którego oferta oświetleniowa “Copper Shade” z 2005 roku stała się jedną z najpopularniejszych konstrukcji Dixona. Meble z serii „Flame-Cut”, pochodzące z 2008 roku, od nowa stworzyły naprawdę lekkie typy mebli - krzesła, stoły i rozkładane fotele - z litej stali.
